دبیر سابق سازمان نظام مهندسی کشور، هماکنون عضو هیات مدیره همین سازمان است و در کنار این عضویت، سمت دبیر گروه تخصصی معماری سازمان نظام مهندسی، نمایندگی شورای نظامی در شورای امن شهرداری تهران، نمایندگی سازمان نظام مهندسی در امور مهندسین ناظر شهرداری تهران و عضویت در هیات تحریریه نشریه پیام نظام مهندسی را هم به عهده دارد.
به اینها باید نقاشی مینیاتور و برگزاری 3 نمایشگاه مینیاتور را هم اضافه کنید تا فهرست افتخارات این معمار زن کامل شود.
در ارتباط با زنانگی و مردانگی معماری میگوید: «در این حرفه از نظر قانون سازمان نظام مهندسی، تفاوتی وجود ندارد. اما وارد اجتماع که میشویم، میبینیم که تفاوت نسبتا بارزی وجود دارد؛ یعنی عامه مردم از معمارزن، انتظارات متفاوتی دارند چون فکر میکنند آنها کمتر مسئولیتپذیرند. با وجودی که تجربه ثابت کرده که زنان معمار دقیقتر، حساستر و مسئولیتپذیرترند».
از خاطرات شروع کارش میگوید: «اولین کار نظارتی که به عهده گرفتم، خیلی توی ذوقم خورد. هیچکس به حرف من گوش نمیداد چون زن بودم. مثلا کارگر و بنا مرا حاجخانم یا آبجی صدا میکردند اما به هیچوجه حاضر نبودند بگویند مهندس. اگر هم مهندس میگفتند، مرا آقای مهندس رادمهر صدا میکردند. با این حال، من تحمل کردم و پذیرفتم که باید از این مشکلات گذشت. کمکم جامعه هم بیشتر با این مسئله کنار آمد. اما به هر حال ما با قشری سر و کار داریم که برایشان سخت است بپذیرند زن ناظر بر کارهایشان باشد». الهه رادمهر در رابطه با تفاوت معماری زنانه و مردانه میگوید: «در طراحی فضاها به نظر میرسد که زنان نیازسنجی بهتری دارند. مثلا نسبت به نیازهای یک محیط مسکونی آگاهی بیشتری دارند و به همین دلیل چون بر حسب تجربه زندگی میدانند زنان در خانه چه فضاهایی احتیاج دارند، طراحی ظریفتر و مناسبتری دارند. یکی از ویژگیهای معماری، روح هنری آن است. معماری فقط فن و ابزار نیست. بنابراین عجیب نیست اگر معماری زنان هنرمندانهتر از مردان باشد و ظرافتهای زنانه خودشان را در کار نشان دهند. اما این به معنی این نیست که در کار آقایان، ظرافت هنری وجود ندارد».